Victoria Hislop zadebiutowała ,,Wyspą", choć książka jest tak dopracowana pod względem językowym, że nigdy bym o tym nie pomyślała.
Główną bohaterką książki pozornie jest Alexis, która wyrusza do miejscowości gdzie wychowywała się jej matka. Postanowiła nieco dowiedzieć się o swoich korzeniach i o rodzinie rodzicielki. Od tamtego momentu główny bohater się zmienia na rzecz przodków kobiety. Na Spinatoladzie w Krecie wiele mogło się przed laty zdarzyć, gdy prababcia, która tam mieszkała była trędowata. Wszyscy, którzy cierpieli na tę chorobę byli zamknięci na wyspie.
Z przyjemnością zagłębiłam się w pierwszy tom serii, z wielkim zainteresowaniem chłonęłam kolejne słowa, która pokazywały, jak wyglądało życie trędowatych na wyspie, ale także ich rodzin, od których zostali oddzielenie. To pewnie z powodu tego, że jedna z przodkiń zmarła na trąd jej córka stała się taka, jak się stała.
Bardzo cieszę się, że od razu po lekturze debiutu mogłam przystąpić do lektury drugiego tomu. W tej części, która jest jeszcze prawie raz tak samo obszerna jak jej kontynuacja nie wszystko zostało wyjaśnione. Przyjemnie jednak spędziłam czas z tą lekturą.
,,Wyspa" to wspaniały, wciągający debiut, który rozbudzi wyobraźnię czytelnika, przedstawi dzieje rodziny i sprawi, że od razu będzie się chciało sięgnąć po kontynuację.
~*~
,,Pewnej sierpniowej nocy" to poniekąd historia Anny, matki jednej z bohaterek, jednak tak naprawdę jej męża i Marii, siostry Anny.
Przyjemnie było zapoznać się z tą częścią od razu po zakończeniu ,,Wyspy". Tym razem akcja toczy się głownie wokół postaci Marii, odwiedzania męża siostry w więzieniu, wyznaniu prawdy. Na pewno nie można narzekać na brak emocji, a piękny język autorki dodatkowo to uczucie potęguje.
Ten tom jest objętościowo mniej więcej połową pierwszego. Czyta się to wszystko bardzo ciekawie, jednak autorka nadal nie wyczerpała tematu. Z chęcią poczytałabym więcej o losach poprzednich pokoleń, czy chociażby jeszcze Sofii i Alexis.
Mimo tego, że pierwszy tom skupiał się bardziej na przodkach, matce Anny i Marii, samych kobietach, a ten typowo na Marii i wychowywanej przez nią i męża Sofii to warto skusić się najpierw na ,,Wyspę", by lepiej zrozumieć te wydarzenia.
,,Pewnej sierpniowej nocy" to naprawdę pięknie napisana kontynuacja, od której nie sposób się oderwać przed przeczytaniem jej ostatniego zdania.
Moja ocena: 5.5/6
Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu
Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu
