,,Mistrz i Małgorzata" Michaił Bułhakow

Wydawnictwo: Rebis
Data wydania: 2012
Format : Książka
Ilość stron: 524
Półka: posiadam
Do kupienia: Gandalf 

,,Mistrz i Małgorzata” Michaił Bułhakow

Michaił Bułhakow to znany rosyjski pisarz XX-wiecznej Rosji.

Berlioz wraz z Bezdomnym spotkali się na Patriarszych Prudach, nie było tam wielu ludzi. Nagle zauważyli nieznajomego, który się do nich przysiadł. Mężczyzna brał rzekomo udział w spotkaniu u Piłata, znał się z Kantem. Bohaterowie nie chcieli mu w to uwierzyć. Dodatkowo, gdy przepowiedział śmierć Berliozowi uznali go za niepoczytalnego. Nie sądzili, że słowa profesora czarnej magii Wolanda mogą okazać się prawdziwe…

Akcja powieści toczy się dwutorowo – w Moskwie i Jeruszalaim w różnych czasach.

Tytułowy Mistrz to mężczyzna, który napisał wspaniałą opowieść o losach Piłata. Niestety, nie dane nam było poznać jego nazwiska. Jego ukochana uznała to dzieło za genialne, innego zdania byli krytycy literaccy. To właśnie przez nich bohater trafił do szpitala psychiatrycznego, obawiał się, że już nigdy nie zobaczy się z kobietą swojego życia.

Małgorzata wiodła szczęśliwe życie u boku męża, którego jednak nie kochała. Gdy tylko zauważyła mistrza od razu zrozumiała, że to ten jedyny. Pewnego dnia on jednak zniknął, nie wiedziała, czy kocha zmarłego, czy żywego. Nie miała od niego żadnych wiadomości, traciła też nadzieję. Wszystko miało odmienić się po tajemniczym spotkaniu z jednym z członków świty Wolanda.

Woland to profesor czarnej magii przez którego w Moskwie miało miejsce nie jedno zamieszanie. Doskonałym przykładem jest oderwanie głowy jednemu z pracowników teatru, zaczarowane czerwońce, które były dolarami i wiele innych.

Behemot to chyba mój ulubiony bohater. Był kotem, który chodził na tylnych nogach, potrafił mówić. Przezabawnie się zachowywał, dość oryginalnie łączył smaki jedzenia, zachowywał się z gracją.

Bezdomny również trafił do szpitala psychiatrycznego, gdy dziwnie się zachowywał po spotkaniu z szatanem. Nikt nie uwierzył w jego teorię, został posądzony o schizofrenię. Od tamtej pory znajdował się pod opieką doktora Strawińskiego. Odwiedzał też mistrza, który znajdował się w sali obok. Zazdrościł mu spotkania z szatanem.

Istnieje jeszcze wielu bohaterów, mniej lub bardziej znaczących, nie sposób o każdym wspomnieć, choć kilka słów. ,,Mistrza i Małgorzatę” czytałam po raz drugi, miałam ochotę przypomnieć sobie historię tytułowych bohaterów, choć okazało się, że jeszcze całkiem dobrze ją pamiętałam.

Trzeba przyznać, że jeśli czytelnik wie na co ma zwracać uwagę można zauważyć, że cała pozycja jest nasycona symbolizmem, występuje w niej dużo symboli – liczby 3,4,7, kolory zielony, żółty. Przewijają się one tam nieustannie. Szczerze przyznam, że gdy czytałam pozycję po raz pierwszy nie zwracałam na to wielkiej uwagi!

Bardzo podobało mi się przenoszenie w czasie. Koniec poprzedniego rozdziału był zarazem początkiem następnego, bardzo dobra idea, nigdy wcześniej się z taką nie spotkałam. Książkę przeczytałam z ogromną przyjemnością dość szybko. Autor pisał w sposób zrozumiały, nie nudziłam się podczas czytania tej pozycji. Być może trochę irytowały mnie niektóre przydługie opisy, jednak z czasem do tego przywykłam.

,,Mistrz i Małgorzata” to doskonała XX-wieczna klasyka, którą polecam wszystkim miłośnikom tego okresu, jak i literatury rosyjskiej.

Moja ocena : 6/6